مطالعه تحلیلی آثار نقاشی هنرمندان خودآموخته معاصر ایران (مطالعه موردی: مکرمه قنبری و کنیز عباس پناه) - پروژه عملی: "لحظه گمشده"

هنرمندان خودآموخته ی ایرانی، همچون دیگر نقاط جهان، آثار ارزشمندی آفریده اند، که درباره اندیشه و فرآیند شکل گیری آنها، اطلاعات مستند یا نگاه دقیق و موشکافانه و تحلیلی به این آثار وجود ندارد. از اینرو در کنار شناسایی و معرفی تعدادی از آنها و گشودن بابی در زمینه پژوهش درباره ی هنرمندان خودآموختهی معاصر ایران، پرسش پژوهش حاضر بررسی رابطه آثار هنرمندان مزبور با ویژگی شخصیتی و کشف انگیزشهای اولیه ی آن ها برای خلق اثر هنری و فرضیه پژوهش حاضر رابطه معنادار میان این ویژگی ها و مضامین و نمادهای مورد استفاده در آثار آنها است. افراد مورد مطالعه در این پژوهش، مکرمه قنبری، کنیز عباس پناه کوهستکی، زهرا سهرابی و علیرضا دزواره می باشند. روش جمعآوری مطالب به دو شیوه کتابخانه ای و میدانی و مصاحبه با هنرمندان مذکور بوده است. برای تحلیل آثار نقاشی، روش تحلیل صوری و ترکیب تحلیل شمایل-شناسانه اروین پانوفسکی و پیرس و واکاوی شمایل ها، نمایه ها و نماد ها بوده و برای فهم و ایجاد رابطه با ویژگی های شخصیتی، از اجرای تست شخصیت نئو، و تست مقیاس استرس هولمز، استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل، نشانگر بی اعتنائی به مبانی بصری، تابعیت عناصر بصری از احساسات و تجربه های درونی، عدم استفاده از پرسپکتیو و نورپردازی به شیوه ی اصولی، تمایل به رنگ های خالص، روایت گری و تأثیرات مضمونی و بصری محیط زندگی بر آثار آنهاست. ماحصل تحلیل روانشناسانه نیز نشانگر همگرایی ابعاد شخصیتی آزمودنی ها و تشویق اطرافیان به عنوان محرک تولید اثر هنری می باشد.